Zilver 2
Hoe zouden
onze kinderen
ons
als
ouders zien?
Dat weten
we
intussen.
We zijn als
pa en ma
nagespeeld en
nagebootst.
Hoog boven
in de bergen
achter een
ijscoupe.
kwam cadeau
twee
Een computer
midden op
tafel
We hebben jullie
leven nage.....
oei oei oei oei
Manlief en ik
keken elkaar
eens aan.
en daar zagen
we al onze
rariteiten
als
feiten.
Feilloos
weet een kind
hoe je in elkaar
steekt.
O wat
vreselijk
hilarisch
De dag dat ik
lui was
en we voor de
tweede keer
patat aten.
manlief komt
thuis.
heeft geen zin
in patat
dus maakt hutspot
tafel vol patat en
hutspot en
onthutste kinderen.
of hoe ik loop te zoeken
naar zonnebril
of leesbril
of erger
de leesbril
voor de zon gebruik
alles met het nodige
commentaar.
hoe het in huize hak
gaat
als de 100ste
beker omvalt.
nee dat vermeldt
ik maar niet.
of als je de
verkeerde man
roept
en daarna
niet weet hoe snel
je weg
moet komen.
o o o ik
lach me
tranen
alles zo feilloos
weergeven.
wat ik roep
als pinpas
weer in mijn
portemonnee
moet belanden.
[ik heb al
drie keer in de winkel
gestaan zonder pinpas]
Eigenlijk
zijn onze
kinderen niet
te benijden
met zulke malle
ouders.
Twee zusjes
hangen uit het raam..
in pyjama
tis gemeen...
ze eten ijs
wij krijgen niks.
Hoe alle winkeldeuren
gaan
bliepen.
altijd weer.
'Ik ga niet meer
met mama mee
je schaamt je naar'
met een variatie op
annie mg Schmid kan ik zeggen:
"snap jij nou
hoe zulke
leuke kinderen
aan zulke rara
ouders komen"
